Over
Tangoschool El Corazón is na 26 jaar niet meer weg te denken uit 's-Hertogenbosch. We vertellen je graag meer over onze dansschool, onze docenten en de Argentijnse tango.
Ons verhaal
Ali Amin is sinds 1987 intensief bezig met de Argentijnse tango. In 1998 richtte hij samen met Cocky de Vaal de eerste tangoschool van Den Bosch op: El Corazón.
De dansschool legde zich volledig toe op de Argentijnse tango en werd al snel een begrip in de Brabantse hoofdstad.
Van passen naar passie, van enthousiasme naar verslaving, El Corazón heeft al bijna 25 jaar met veel genoegen talloze tangueras en tangueros opgeleid.
Veel dansers van nu zijn ooit hier begonnen. Diverse oud-leerlingen zijn later zelf les gaan geven en zo ontstonden er meerdere tangodansscholen en -salons rondom Den Bosch, maar ook ver daarbuiten.
El Corazón wil zijn cursisten de tango leren zoals die oorspronkelijk ontstond.
Het lesprogramma voert daarom terug naar de basis van de tango:
een improvisatiedans uit een mengeling van culturen, ontwikkeld uit verschillende muziek- en dansvormen. Plezier op de dansvloer is erg belangrijk en de lessen zijn erop gericht om al snel met enkele basispassen in een salon te kunnen dansen.
Ons team
Maak kennis met onze docenten.
Rose
Meer informatie over deze bevlogen docent volgt spoedig.
Hervé
Hervé stond aan de aan de wieg van de Argentijnse Tango scene, die in de jaren 90
in Nederland begon.
Zijn didactische uitgangspunt is dat de leider de opdracht heeft om de volger te laten ‘stralen’ en visa versa. Plezier, verbinding en creativiteit staan voorop. Tango is immers, en die mening deelt hij met alle andere docenten, een improvisatiedans. Hij weet echter ook dat een goede danser in staat moet zijn om iedere dans op een creatieve wijze een eigen karakter te geven. Voor die creativiteit en variatie legt hij de basis. Stap voor stap leer je een duidelijke structuur van deze speelse dans. Kun je lopen, dan kun je de Tango!
Edith
Meer informatie over deze bevlogen docent volgt spoedig.
Ali Amin
Ali ontdekte in 1987 zijn passie voor de Argentijnse tango en richtte tien jaar later tangoschool El Corazón op, samen met Cocky de Vaal.
Hij weet zoveel in- en uitgangen van dansfiguren, dat je er altijd goed in of uitkomt. Hierdoor voel je je vrijer om hetgeen wat je geleerd hebt toe te passen.
De Argentijnse tango
Om je in te leven in de tango en écht de sfeer te voelen, moet je je verdiepen in het ontstaan van Buenos Aires vanaf 1580. In de toestroom van migranten met hun muziek, het dansen in de barrios en alle verdere ontwikkelingen in die tijd in wijken als Le Palermo en La Boca, maar ook in Europa.
De Argentijnse tango werd eind negentiende eeuw geboren in de migrantenwijken van Buenos Aires uit een mengelmoes van culturen. De wortels zijn te herleiden tot plaatselijke muziek- en dansvormen zoals de Candombe (meegebracht door de Afrikaanse slaven) en de Milonga. Verder hebben de Contradanza uit Spanje, de Contradanse uit Frankrijk en Haïti, de Polka en de Mazurka uit Europa en de Habanera uit Cuba hun sporen nagelaten.
Aan het begin van de negentiende eeuw staken miljoenen migranten, voornamelijk afkomstig uit Italië en Spanje, de Atlantische Oceaan over. De verschillende muziek- en dansvormen die zij meenamen, smolten in de migrantenwijken, danslokalen en bordelen samen tot de Argentijnse tango.
De tango won al snel aan populariteit, vooral onder de lagere klassen van de bevolking. Aan het begin van de twintigste eeuw, verspreidde de tangomanie zich over Noord-Amerika en Europa.
De Argentijnse tango is meer dan een dans. Het is een samenspel van muziek,
met zijn typische instrumenten en poëzie met een eigen taal: het lunfardo.
Sinds het prille begin kenmerkt de tango zich door een hoge mate van improvisatie. Ieder danst op diens eigen manier en hoewel er zich verschillende stijlen ontwikkelden, is de Argentijnse Tango nooit een vastomlijnde dans geworden.
Op 30 september 2009 riep Unesco de Argentijnse tango uit tot immaterieel cultureel erfgoed.
Deze stijl in muziek, dans en poëzie brengt de wereld bij elkaar, zonder aan culturele identiteit te verliezen. Op een originele manier die eigen is aan de streek, drukt het diens karakter door in andere culturen en draagt zo op een positieve manier bij aan de wereldcultuur.